Charakterystyka przedszkola integracyjnego

Przedszkole jest placówką, do której uczęszcza bardzo wiele małych dzieci. Znajdują tam one opiekę oraz mogą nabywać nowe umiejętności poprzez zabawę. Można wymienić różne rodzaje przedszkoli, jednak bardzo popularnym i polecanym ich rodzajem są przedszkola integracyjne. Do placówek o tym charakterze mogą uczęszczać zarówno zdrowe dzieci, jak i dzieci z wszelkiego rodzaju deficytami. Wśród nich można na przykład wymienić niepełnosprawność fizyczną, intelektualną czy też emocjonalną. Bez wątpienia jest to bardzo dobre rozwiązanie dla każdego dziecka.

Jak wybrać przedszkole?

Wybór odpowiedniego przedszkola nie jest tak prostą sprawą, jak to się na początku wydaje. Przede wszystkim podczas podejmowania odpowiedniej decyzji należy zwrócić uwagę na kilka istotnych parametrów. Należy zwrócić uwagę na to, w jakim nurcie funkcjonuje dane przedszkole, czyli czy stosuje kary oraz nagrody oraz jakie jest w nim podejście do rozwiązywania konfliktów. Kolejnym istotnym czynnikiem jest proces adaptacji. Warto dowiedzieć się, jak on przebiega, a także czy akceptujemy taki stan rzeczy. Następnym elementem są dostępne w przedszkolu zajęcia oraz specjaliści, którzy są w nim zatrudnieni. Należy również zwrócić uwagę na jakość posiłków oraz warunki lokalowe, które panują w danym przedszkolu.

Czym jest przedszkole integracyjne?

Wśród różnych rodzajów przedszkoli bez wątpienia można wyróżnić przedszkole o charakterze integracyjnym. Z całą pewnością będzie to bardzo dobry wybór dla każdego dziecka, ponieważ posiada szereg zalet. Do przedszkola integracyjnego mogą chodzić zarówno zdrowe dzieci, jak i takie, które mają różnego rodzaju problemy czy schorzenia. Wśród deficytów, które mogą wystąpić u dzieci można w szczególności wyróżnić niepełnosprawność fizyczną oraz niepełnosprawność intelektualną. Tego rodzaju dzieci wymagają specjalnej uwagi opiekuna w przedszkolu. Wszystkie dzieci znajdują się w tej samej grupie, która jest odpowiednio dostosowana względem wieku. Dzięki temu dzieci mogą się wspólnie bawić oraz poznawać świat.

Dla kogo jest przedszkole integracyjne?

Do przedszkola integracyjnego mogą uczęszczać wszystkie dzieci, zarówno zdrowie, jak i z różnego rodzaju problemami. Wśród różnych rodzajów niepełnosprawności można wymienić zarówno niepełnosprawność fizyczną, intelektualną oraz umysłową. Może ona występować w różnych stopniach, od lekkiego do ciężkiego. Dzieci z wszelkiego rodzaju deficytami uczęszczają do tej samej grupy przedszkolnej, co dzieci zdrowe. Dzięki temu uczą się współpracy oraz mają możliwość wspólnej zabawy. Jest to bardzo dobre rozwiązanie dla wszystkich dzieci, ponieważ uczą się one tolerancji na problemy innych. Wszystkie dzieci, które znajdują się w tej samej grupie mają wspólne prawa oraz obowiązki.

Zalety przedszkola integracyjnego

Z całą pewnością przedszkole integracyjne ma szereg zalet. Przede wszystkim zabawa oraz nauka w tego rodzaju przedszkolu ma bardzo duży wpływ na rozwój każdego dziecka. W przedszkolach integracyjnych grupy liczą dużo mniej osób niż w przedszkolach tradycyjnych, bo bez wątpienia jest korzystne dla każdego dziecka. Dzięki temu lepiej mogą one współpracować ze sobą, a także z nauczycielem. Istotne jest również to, że w tego rodzaju przedszkolach najczęściej znajduje się więcej nauczycieli niż jeden. Zazwyczaj jest ich dwóch, dzięki czemu łatwiej im zaopiekować się wszystkimi dziećmi. Dzieci w przedszkolu integracyjnym mają także spotkania z różnego rodzaju specjalistami, wśród których można wyróżnić psychologów, logopedów, fizjoterapeutów czy też pedagogów specjalnych.

Adresy przedszkoli integracyjnych

Przedszkola integracyjne w Warszawie https://www.piccolo.waw.pl/przedszkole-dla-dzieci-niepelnosprawnych

Oficjalna historia Dnia Dziecka sięga lat 50. XX wieku. Co ciekawe, w Chinach święto to zostało ustanowione znacznie wcześniej, bo już w 1926 roku. Chociaż Międzynarodowy Dzień Dziecka obchodzony jest w wielu krajach świata, nie zawsze przypada tego samego dnia.

W krajach słowiańskich, takich jak Czechy, Słowacja, Ukraina i – oczywiście – Polska, Dzień Dziecka obchodzony jest 1 czerwca. Dzieci w Turcji świętują 23 kwietnia, jednocześnie z Narodowym Świętem Niepodległości. U naszych zachodnich sąsiadów termin obchodzenia Dnia Dziecka jest kwestią problematyczną, a wynikło ze skomplikowanej historii tego kraju: W RFN dzień ten świętowany był 20 września, zaś w NRD – 1 czerwca. Po zjednoczeniu przyjęto oficjalnie, że Dniem Dziecka w Niemczech jest 20 września, jednak wiele osób i tak świętuje go 1 czerwca.

Ze zwyczaju świętowania odstają nieco Francja, Włochy i Japonia. We Francji oraz Włoszech 6 stycznia (a więc w święto Trzech Króli) obchodzi się Dzień Rodziny. Od 1948 roku oficjalnym Dniem Dziecka w Japonii jest 5 maja, jednak tradycja w tym kraju jest bardzo silna – nieoficjalnie 5 maja Japończycy świętują Dzień Chłopca, z kolei 3 marca Dzień Dziewczynki.

Od kiedy obchodzimy Dzień Dziecka? W Japonii i Chinach zaczęto obchodzić to święto najwcześniej – japońskie tradycje datowane są na VIII wiek, a chińskie zwyczaje na rok 1926. Ale zanim dotarły do Europy minęło sporo czasu. W krajach słowiańskich to urocze święto zagościło dopiero w 1952 roku. Zapytaj swoich dziadków albo starszych rodziców, jak obchodziło się Dzień Dziecka za ich czasów. Czy pamiętają swoje pierwsze obchody i jak zmieniało się to święto?

Wiele państw zaczęło świętować Dzień Dziecka od 1959 roku. Wtedy ONZ uchwaliła Deklarację Praw Dziecka. Inne źródła podają wcześniejszą datę (1924 rok) – związaną z uchwaleniem Deklaracji Genewskiej przez Ligę Narodów. Deklarowano wtedy, że każde dziecko ma prawo do rozwoju i opieki, a „ludzkość powinna dać dziecku wszystko, co posiada najlepszego”.

W wielu krajach Dzień Dziecka został oficjalnie wpisany w tradycję w 1959 roku, w związku ze wspomnianym uchwaleniem przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) Deklaracji Praw Dziecka. Miało to miejsce 20 listopada i ten dzień stał się wówczas symboliczną datą Dnia Dziecka. Ale inicjatorzy tego święta uznali, że każdy kraj powinien ustalić własną datę święta, powiązanego historycznie i kulturowo z dziećmi.

Stereotypowy Dzień Dziecka w Japonii

Japoński Dzień Dziecka świętuje się pod hasłem szacunku dla dzieci. Co ciekawe, obchodzi się go dwa razy w roku. Dziewczynki świętują swój dzień 3 marca, a chłopcy 5 maja. Wynika to z wieloletniej, japońskiej tradycji, pochodzącej z VIII wieku. Dziewczynki spędzają ten czas na festiwalu lalek, a chłopcy – samurajów. Domy udekorowane są lalkami, kwiatami śliwy i papierowymi karpiami na Dzień Chłopca jako przyszłej głowy rodziny.

Karp oznacza siłę i determinację – cechy, które japońska kultura przypisuje chłopcom. Karp przemienia się w smoka, czyli symbol dobroci. Również kolor papierowych ozdób ma znaczenie. Czarna ryba symbolizuje ojca, a czerwona – matkę. Z kolei niebieska ryba to syn – wywiesza się ich tyle, ile jest męskich potomków w danej rodzinie. Rodzice stawiają maszty z karpiami w celu zapewnienia synom błogosławieństwa i życiowej odwagi.

Dzień Dziecka w Holandii jest codziennie!

Holendrzy oficjalnie nie obchodzą Dnia Dziecka. Wychodzą z założenia, że każdy dzień powinien sprzyjać pomyślności najmłodszych. I potwierdzają to badania UNICEF-u: holenderskie dzieci są najszczęśliwsze na świecie. W badaniu wzięto pod uwagę warunki bytowe, finansowe, zdrowotne, bezpieczeństwo, edukację i relacje rodzinne. Aż 95% dzieci określiło siebie jako zadowolonych z życia!

Dzień Dziecka w Niemczech obchodzi się dwa razy!

Niemieckie dzieci to szczęściarze! Świętują dwa razy w roku! Pierwszy Dzień Dziecka w Niemczech przypada 1 czerwca, a drugi – 20 września. O przyczynach tej podwójnej dawki szczęścia pisaliśmy wyżej. W praktyce wygląda to tak, że landy wschodnie świętują w czerwcu, a zachodnie – we wrześniu.

Obchody Dnia Dziecka w Niemczech (Kindertag) są bardzo podobne do polskiego święta. Szkoły organizują specjalne wydarzenia dla dzieci i rodziców, nie brakuje festynów, najmłodsi spędzają ten czas z rodzicami, zajadają się słodyczami i dostają prezenty.

Tradycją jest największy festyn dla dzieci. Odbywa się on 1 czerwca na Alexanderplatz w Berlinie.

Królewski Dzień Dziecka we Włoszech

Dzień Dziecka we Włoszech przypada już 6 stycznia i nazywany jest Dniem Rodziny. Dzieciaki jedzą z rodzicami uroczystą kolację. Niecierpliwie przebierają nogami pod stołem, bo po posiłku czekają na nich prezenty, słodycze i spełnianie zachcianek przez cały dzień. Zakłada im się wtedy na głowę papierowe korony. Dzieci traktowane są po królewsku!

Inną tradycją, również kulinarną, są ciasteczka z wróżbą. To wróżby dla dzieci na nadchodzący rok. Ich treść dotyczy przede wszystkim spraw związanych ze szkołą – tego, co dzieciom jest najbliższe.

Dzień Dziecka (Dzień Rodziny) we Francji – wróżby i podarunki

Obchody Dnia Dziecka we Francji są zbliżone do tych włoskich. Święto też funkcjonuje pod nazwą Dnia (Święta) Rodziny. Francuskie dzieci również świętują 6 stycznia. Dostają też ciasteczka z wróżbą i drobne podarunki. Zwyczaj ten nawiązuje do obdarowywania małego Jezusa przez Trzech Króli.

We Francji, podobnie jak we Włoszech, dzieci jedzą odświętną kolację z rodziną, po której wkłada im się korony z papieru i spełnia życzenia.